SITTARD KLASSIEK Ronkende auto’s mogen weer even
De 27ste editie van toertocht Sittard Klassiek trok gisteren veel bekijks. Honderden mensen kwamen kijken naar de stoet van 148 auto’s, met aan kop een reeks legervoertuigen en eregast Pete Hoekstra. De ambassadeur van de Verenigde Staten stond ook stil bij 75 jaar vrijheid.
DOOR GEERTJAN CLAESSENS
Eigenlijk zijn het er te veel. Sittard Klassiek mag maximaal rond de 130 oldtimers laten starten. Deze zondagmorgen staan er 148 opgesteld op de Sittardse Markt. Daaronder een serie legervoertuigen, want de dag staat in het teken van 75 jaar vrijheid. Nadat de Amerikaanse ambassadeur Pete Hoekstra en burgemeester Sjraar Cox een krans leggen bij het oorlogsmonument speelt een trompettist het Nederlandse en Amerikaanse volkslied. Na het lied geeft Hoekstra het startsein voor het vertrek van de stoet legervoertuigen door het zwaaien van de vlag. Hij schudt handen, om daarna met zichtbaar plezier plaats te nemen in een Cadillac uit 1956. Achter het stuur zit CDA-kamerlid Martijn van Helvert die Hoekstra uitnodigde.
Goed weer
De Amerikaanse ambassadeur Pete Hoekstra geniet van een rit in een klassieke Cadillac. Achter het stuur CDA-kamerlid Martijn van Helvert. © Ermindo Armino Hoekstra is in zijn nopjes, want hij is gek op oldtimers. „Ik kom uit de staat Michigan. Dan moet je wel van auto’s houden”, lacht hij breed. Ook voorzitter Paul Spanjaard van Sittard Klassiek (http://sittardklassiek.nl/)heeft alle reden tot lachen. Want de stoet rijdt zonder problemen en met goed weer. Spanjaard kan tot zijn spijt niet meerijden, maar geniet zichtbaar van het schouwspel. „Wat ik hier zo mooi aan vind? Dat geluid van ronkende motoren. En die geur van uitlaatgassen, wat nu niet meer mag.” Rond elf uur zet de stoet klassieke auto’s zich in beweging. De voertuigen variëren van kleine Fiatjes en een auto met tweetaktmotor tot grote Mercedessen en Rolls Royces. Allemaal met trotse eigenaren die het publiek graag vertellen hoe bijzonder hun wagen(tje) is. Dat mag wat kosten. De Cadillac waar Hoekstra en Van Helvert in rijden verbruikt naar schatting een liter benzine per vier kilometer, dus dat tikt aardig aan. Rond 16.00 uur komt de stoet na een rit door Limburg en omgeving weer aan op de Markt, waar intussen de zon is doorgebroken. Hoekstra heeft genoten van een probleemloze rit en van het landschap. „Ik ben sinds ik begin vorig jaar ambassadeur werd zeker elf keer in Limburg geweest. En deze maand kom ik nog drie keer terug voor de herdenking van de bevrijding.” Het is de vraag hoe lang de 65-jarige gezant nog in zijn geboorteland blijft. „Toen ik hier kwam dacht ik dat dit mijn laatste baan zou zijn. Maar er is nu sprake van dat ik een andere functie krijg.” Hoekstra wordt genoemd voor een hoge functie bij de Amerikaanse inlichtingendiensten. „Het bevalt me hier goed, maar als ik de president ergens anders beter kan helpen doe ik dat”, klinkt het beslist.
Vriendschap
Hoekstra dankt zijn baan en kandidatuur mede aan zijn goede band met de Amerikaanse president Trump. Dat die in Nederland minder populair is, hoeft de goede banden niet in de weg te staan, vindt ook Van Helvert. Hij is voorzitter van de parlementaire vriendschapsgroep, die sinds vorig jaar de betrekkingen tussen Nederland en de VS wil verbeteren. „Vriendschap betekent niet dat je het overal over eens bent.” Over een ding zijn beiden het wel eens: Sittard Klassiek is voor herhaling vatbaar.
Einde artikel in de Limburger van maandag 2 september 2019